Blog

Het project Keuken van Transvaal ligt achter ons. Een interessante periode. Naar onze smaak duurde het iets te kort. Toch kwamen we uit op een mooie verzameling van verhalen. En de eindroute is vol enthousiasme ontvangen . Kijk daarvoor naar het album onder ‘ afgeronde projecten’ op deze site.

Na twee en een halve maand onderzoek in de Transvaalbuurt, kom ik ze overal tegen; de witte Bruynzeelkastjes. Woningcorporaties plaatsten dit type in de keukens in Transvaal. Op dit moment worden er keukens vernieuwd. Ik zie de kastjes niet meer alleen bij de mensen thuis, maar ook op straat.

Djabbar is een geweldige spreker, het is een feest om met hem aan tafel te zitten. Hij heeft ons echt weten te boeien met alle achtergronden van Nowroez, het nieuwjaarsfeest in Iran. Grote indruk maakte ook dat dit nieuwjaar vieren dertien dagen duurt. In die tijd ga je op bezoek bij familie, vrienden en bekenden. Het is ook de tijd om onderlinge wrijvingen weer op te lossen. Niet zozeer door uitvechten, maar gewoon door bij elkaar op bezoek te gaan. Je geeft elkaar een teken: ik wil weer op goede voet met jou verder. Mooi gebruik!

Niet alleen was ik welkom om de keuken te bezoeken, te fotograferen en keukenbekentenissen te ontlokken: ik kreeg een heerlijk diner aangeboden. Deze net-geen-student-meer houdt van spicy en Aziatisch eten. Van iedere mooie maaltijd, maakt hij een foto die hij naar zijn moeder stuurt. Van haar heeft hij het koken niet geleerd, dat kwam pas nadat hij het huis uit was. Ook hier weer de klassieke, witte Brynzeelkeuken met aanrechtblad met wafeltjesmotief. Die term kende hij niet en ik denk alleen maar dat het zo heet. Ik hou u op de hoogte.

Gisteravond erg gastvrij ontvangen in een Transvaalse Keuken. En mijn ogen uitgekeken naar de enorme verzameling keukenspullen. De keuken die ik veel tegenkom is de witte Bruynzeelkeuken. Met aanrechtblad van roestvrijstaal, met zo’n werkje erin. Men gruwt hiervan, want zo’n aanrechtblad is lastig schoon te houden. Kleine etensresten blijven gemakkelijk hangen.

Jazeker, u leest dit goed. Op vrijdag 9 januari heeft De Keuken van Transvaal witte kool gesneden, met zout gezet en aangestampt in grote, Keulse potten om uiteindelijk te kunnen fermenteren tot zuurkool. Dat fermenteren is geen honderd procent zelfstandig proces. De verzurende kool moet twee keer per week worden omgeschept om tot een fraaie rijping te komen. Ik weet niet of dit de juiste term is, maar de bedoeling is vast duidelijk. En de zuurkool heeft een koele plek nodig, zodat de fermentatie niet op hol slaat. Vandaar dat wij een adoptie-adres in de buurt zochten en ook vonden in Pretoria48.

De Keuken van Transvaal is van ons allemaal. Eerst een schort aan en dan aan het werk. Tijdens de opening van 9 januari werd er volop verteld, witte kool gesneden, citroenen op zout gezet en kwamen er keukenwijsheden op tegels.

Deze pot met bruine basterdsuiker heb ik al vijf jaar in mijn bezit. Geen idee waarom ik het ooit heb aangeschaft. Suiker bederft niet.Als ik de pot open en mijn neus erin steek, ruik ik zelfs een lichtzoete lucht. Maar te lang bewaren is ook niet goed. Ik maak bakplannen voor heerlijke koekjes en schraap met een lepel over het bruine oppervlak. Keihard! Een vork doet beter werk. Gelukkig, deze pot moet dit jaar nog leeg.

Meer verhalen Uit het keukenkastje lezen? Kijk op deze website onder verhalen.